6 สัตว์ทะเลที่เสี่ยงสูญพันธุ์

• 6 สัตว์ทะเลของไทยที่เสี่ยงสูญพันธุ์

1. ปลาฉนาก

ปลาฉนาก นับเป็นปลาที่ถือกำเนิดมานานกว่า 100 ล้านปี ที่ไดโนเสาร์นั้นยังมีชีวิตอยู่ รูปร่างของมันนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนักจากในอดีต ซึ่งจัดเป็นปลาขนาดใหญ่ที่มีรูปร่างคล้ายปลาฉลามจะจัดอยู่ในประเภทเดียวกันกับปลากระเบน มีอวัยวะเด่นคล้ายกระบองแข็งยื่นยาวออกมา มีความยาวประมาณ 1 ใน 3 ของความยาวลำตัวและหาง และรอบส่วนแข็งนั้นมีซี่แหลมเล็กๆอยู่โดยรอบคล้ายใบเลื่อย ใช้ในการป้องกันตัว และใช้นำทางหาอาหาร ทำหน้าที่เหมือนประสาทสัมผัส โดยจะใช้ฟันเลื่อยนี้ตัดอาหาร เช่น ปลาให้เป็นชิ้นเล็กๆ ซึ่งขนาดและจำนวนของซี่ฟันขึ้นอยู่ตามชนิด ซึ่งซี่ฟันแต่ละซี่นั้นอาจยาวได้ถึง 2 นิ้ว แต่ปลาตัวไหน ที่มีจำนวนซี่ฟันเท่าไหร่ ก็จะคงอยู่อย่างนั้นไปตลอดชีวิต สาเหตุของการสูญพันธุ์เพราะถูกคุกคามโดยเรือประมงพ่วงลาก จะนิยมตัดเอาเฉพาะจะงอยปากนั้นมาทำเป็นเครื่องประดับหรือเก็บไว้เป็นของที่ระลึก หรือใช้เป็นอาวุธ ทำให้ถูกลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว ทุกวันนี้ไม่มีใครเห็นปลาฉนากอีกแล้ว อาจจะถึงภาวะที่เรียกว่าสูญพันธุ์จากพื้นที่แล้ว แต่ในต่างประเทศก็ยังคงมีอยู่

2. ฉลามคลีปเงิน

ปลาฉลามครีปเงิน เป็นปลาฉลามชนิดหนึ่งในวงปลาฉลามคลีปดำ มีขนาดโตเต็มที่ประมาณ 3 เมตร มีลักษณะคล้ายกับปลาฉลามคลีปดำ ซึ่งอยู่ในตระกูลเดียวกัน เพียงแต่ว่ามีปลายคลีปต่างๆเป็นสีขาว หรือสีเงิน เป็นที่มาของชื่อ มันออกลูกเป็นตัวครั้งละ 5-6 ตัว ลูกปลาจะหากินในเขตน้ำตื้น ซึ่งถ้าหากโตขึ้นก็จะลงหากินบริเวณที่ลึกประมาณ 40 เมตร หรือมากกว่านั้น มันสามารถลงไปได้ลึกถึง 400 เมตร ซึ่งจัดเป็นปลาฉลามอีกชนิดนึงที่มีอุปนิสัยที่ไม่ดุร้าย ก้าวร้าวมากนัก จึงเป็นที่ชื่นชอบของบรรดานักดำน้ำ ในน่านน้ำไทยนั้นเคยพบเจอที่หมู่เกาะสิมิลัน เกาะตาชัย หรือบริเวณกองหินที่ห่างไกลจากฝัง แต่ปัจจุบันในหาได้ยากแล้ว สาเหตุเพราะถูกจับเพื่อเอาคลีปไปทำหูฉลาม จึงเป็นฉลามอีกชนิดนึง ที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ไปจากพื้นที่

3. ปลานกแก้ว

ปลานกแก้วเป็นปลาทะเลขนาดกลางชนิดหนึ่ง ที่มีสีสันสดใสสวยงามมาก ซึ่งเมื่อโตเต็มที่จะมีความยาวลำตัวราว 30-80 เซนติเมตร เป็นปลาที่มีเกล็ดขนาดใหญ่ จะงอยมีปากยืดหดได้ ปากนั้นคล้ายนกแก้ว จึงเป็นที่มาของชื่อปลานกแก้ว และนอกจากสีสันสดใสสวยงามสดุดตา ทั้งฟ้า เขียว ส้ม ชมพูแสมสลับตามลำตัวเป็นสีรุ้งคล้ายนกแก้ว ปลาตัวนี้ยังมีความสำคัญต่อระบบนิเวศตามแนวประการังเป็นอย่างมาก เพราะปลานกแก้วชอบกัดกินสาหร่ายและซากประการังเป็นอาหารจึงสามารถช่วยรักษาแนวประการังให้อุดมสมบูรณ์ แต่เนื่องจากปลานกแก้วนั้นมีรุปร่างที่โดดเด่นสวยงาม จึงมีผู้นิยมจับมาดูเล่นและนำมาทำเป็นอาหาร ทำให้ประชากรปลานกแก้วนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว และแน่นอนว่าเมื่อจำนวนของมันลดลงก็ยังส่งผลให้กับระบบนิเวศโดยรวมของทะเลบริเวณนั้นด้วย ปะการังตายมากขึ้นและฟื้นตัวช้า และเมื่อเกิดการฟอกสี เนื่องจากอุณหภูมิน้ำทะเลที่สูงขึ้น ก็จะฟื้นตัวยากหรือตายไปอย่างถาวร จากการศึกษาพบว่าปลานกแก้วนั้น สามารถช่วยให้ประการังที่ฟอกสีกลับคืนสภาพเดิมได้เร็วกว่าปกติถึง 6 เท่าเลยทีเดียว

4. ปลาการ์ตูน

ปลาการ์ตูน เป็นปลากระดูกแข็งขนาดเล็ก มีสีสันสวยงาม โดยทั่วไปจะประกอบไปด้วยสีส้ม สีแดง สีดำและสีเหลือง และมีสีขาวพาดกลางลำตัว 1-3 แถบ อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นชนิดเดียวกัน ก็จะมีสีที่แตกต่างกันเล็กน้อยเสมอ ซึ่งความแตกต่างนี้เอง ทำให้จดจำคู่ของมันได้ ปลาการ์ตูนจะอยู่กันเป็นครอบครัว กินแพลงตอนเป็นอาหาร เป็นปลาที่ห่วงถิ่นมาก พบอาศัยอยู่ตามแนวประการังในบริเวณเส้นศูนย์สูตรทั่วโลก อาศัยอยู่ตามแนวปะการังกับดอกไม้ทะเล ปลาการ์ตูนมักเป็นที่ลักลอบจับกันอย่างมาก รุนแรงถึงขั้นสูญหายกันในหลายพื้นที่ ภายหลังกรมประมงศึกษาทำการเพาะเลี้ยงได้สำเร็จทันท่วงที อีกทั้งกระแสรณรงณ์ให้เลิกซื้อปลาการ์ตูนที่จับมาจากแหล่งธรรมชาติ ทำให้ทุกวันนี้ ถือว่ามีภัยคุกคามน้อยลง และเป็นบนเรียนสำคัญอีกบทนึง สำหรับแวดวงอนุรักษ์สัตว์น้ำ

5. โลมาอิวรดี

เป็นโลมาชนิดหนึ่ง ซึ่งอยู่ในวงโลมามหาสมุทร รุปร่างหน้าตาคล้ายโลมาทั่วไป แต่มีลักษณะเด่นคือ หัวที่มนกลมคล้ายบาตรพระ ลำตัวสีเทาเข้ม แต่บางตัวอาจมีสีอ่อนกว่า ตานั้นมีขนาดเล็ก ปากอยู่ด้านล่าง คลีปข้างลำตัวแผ่กว้างเป็นรูปสามเหลี่ยม ครีปบนมีขนาดเล็กมาก มีรูปทรงแบนบางคล้ายเคียว มีขนาดประมาณ 180-275 เซนติเมตร น้ำหนัก 3.21 กิโลกรัม ถูกค้นพบครั้งแรกที่แม่น้ำอิวรดีในประเทศพม่า จึงเป็นที่มาของชื่อนี้นั้นเอง โลมาอิวรดี เป็นโลมาน้ำจืดกลุ่มเดียวของไทย อาศัยอยู่ในทะเลทรายสงขลา จังหวัดสงขลา และโดนคุกคามอย่างหนักจากการทำประมงพื้นบ้าน ปัจจุบันหลงเหลืออยู่เพียงแค่ไม่กี่ 10 ตัว คาดว่าอีกไม่เกิน 20 ปี หรืออาจเร็วกว่านั้นจะสูญพันธุ์ไปในที่สุด

6. วาฬบลูด้า

วาฬบลูด้า เป็นวาฬขนาดใหญ่ เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม จุดเด่นที่คลีปหลังที่มีรุปโค้งอยู่ค่อนไปทางด้านปลายหาง แพลนหางวางตรวจตามแนวราบและมีรอยเว้าเข้าตรงกึ่งกลาง ซี่คู่หน้ามีปลายแหลม ซี่บนแผ่นกรองค่อนข้างหยาบ พบบ่อยในบริเวณใกล้ฝั่งอ่าวไทยตอนใน ตั้งแต่ชายฝั่งสมุทรสาคร สมุทรสงคราม เพชรบุรี จนถึงประจวบคีรีขันธ์ โดยเฉพาะพื้นที่บ่อนอก แหลมผักเบื้ย บางตระบูล โคกขามเป็นต้น วาฬบลูด้าเป็นชนิดที่ถูกพบบ่อยที่สุดและตกเป็นข่าวบ่อยที่สุดและได้สูญพันธุ์ สาเหตุเพราะชอบลอยมาติดอวนชาวประมงจนบอบช้ำและตาย ปัจจุบันลงเหลือไม่ถึง 100 ตัว จนได้รับการคุมครองเป็นสัตว์ป่าสงวนตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า ปีพุทธศักราช 2562 ห้ามมีการค้าขายวาฬบลูด้าระหว่างประเทศ